Sonu hakikatle nihayetlenmeyen uzun yol rüyalarının asılsız olması, daha da tuhafı hayali yolların hayali olması sence umurumda mı? Yolda yolcu olmam için havada ilk leyleği gördüğüm bir zamanlama olmalı mı? Doğru yerde, doğru zamanda değilim, inandığım için yolcuyum ; olmayan şeylere, mesela boşluğa inanıyorum, mesela beş yapraklı yoncaya, mesela abajur ışığında görülen rüyanın kısa sürede gerçekleşeceğine, sökülmüş yünlerden yedi kapıya dağıtıp dileklerin gerçekleşeceğine, mesela sana inanıyorum. Sence hakikat umurumda mı? Yumurtanın yararları, zayıf kalalım , güzel olalım, yüzümüze salatalık kabukları, gözlerimize çay poşetleri, adı mutlu hayat olsun, sence ben bir kedim olsun istiyor muyum? Sence kedi beni istiyor mu? Anlaşalım; bir kere ben kafam, saçlarım, yüzüm, bütünüyle anlamsızım. Ne sevilmek istiyorum, ne sevmek. Ağzımda yeni dünya çekirdeğini saatlerce, günlerce büyülü bir çikolataya dönüşeceği rüyasıyla beklediğim hayalli saatleri çocukluk arkadaşlarıma bütün kalbimle inandığım güce borçluyum. Ya ben hep hayalliydim, ya hayat hep hayalliydi. Akıllı değilim, akıllı da olmak istemiyorum. Ardışık hayatların ardışık hayallerini kurmayı iş zanneden hayal kalp bir yolcuyum. Derin derin düşününce sonuç bende hakikate dönüşmüyor, eskiden veya yeniden bir şey değişmiyor. Sence umurumda mı? Doksan dokuz yıllık hayatım olsa koca bir hayal olmaktan öte bir pinçik hakikat olamayacağım. Dolambaçlı yollara sapmadan hayal üstü hayal altı bir adam olduğumu söyleyince de benimle ilgili tek tük hakikat kalıyor, o da kedisiz olduğum. Sence umurumda mı? Mal, mülk, servet, para, hayal adamın evi olmaz, yanında dolaşan hayaletleri olur, onları da kimse göremez. Kaldık mı yine hayalle baş başa …Güneş, ay, gezegenler ve görünmeyenler, ha bir de kuyruklu yıldızlar… Benim gibi hayal kafalı adamların hayat boyu sadık arkadaşları ve olmayan zannedilen hayalli hayat… Gerçekte var olmadığı halde yalnızca hayalcilere hakikatmiş gibi gelen uzun uzun masallar, hikayeler…Gıcır gıcır bir hayat sence umurumda mı? Hayal kurma hakkımla, hayalci hayat sessizliğinde başkaları tarafından tutarlı görünmeyen isabetsiz hayatımla keyfim gıcır. Kırk yılda bir hayaller gerçek olurmuş. Sence umurumda mı? Yılın en çok hikaye alan şehrine gece yolculuğu yapıyorum… Bir şehir puslu hava, bir şehir yağmurlu, bir saat ılık esintili, öteki saat kar yağıyor, zamanla işim yok, her şehir oyalanıyorum, şehirlerin nüfus ortalamalarında hayalci oranını düşleyip, kedi gözlerini sayarak gidiyorum, bütün kasabalarda ışıkları yanan evleri mutlu ve hayalci sayıp geçiyorum, eski hayat yüzlü olanları da bizden sayıp kasaba kasaba rehavet çökmüş hayalcilerle yüzleşip şehirlere arabamı sürerken pervasızca huzurlu, telaşsız hayal hayatların içinden geçiyorum… Hız ibresi iki yüz yirmiyi gösterirken uzun hayalimin rüzgarla uçuşan saçlarıma yerleşen sonsuz, büyülü, tuhaf sarhoşluğundayım… Radar mı? Sence umurumda mı?