Hepsi bu mu ? Lokantalar, yollar, sonsuzluk… Altı üstü üç kelime. Odamdan uzaklara
bakınca hiçbir şey yok. Hayata karşı çok güçlü duygular hissetmiyorum. Bir akşam eve
dönüyorum, her akşam eve dönüyorum. Hayatla ilgili hiçbir şey bilmiyorum. Hayat
mayat.. Olmayanlar. Her geceden sonra aynı sabah devam eder.. Hayatta dikiş
tutturamayanların kalpleri de dikiş tutmaz.
Sakın kımıldama! Omzunda mavi bir kelebek var. Ne uzaklarda, ne eskilerde, şu an mavi
kelebeklisin. En imkansız yolcusun. Hayatın yasası ne önceleri anlaşılmış, ne şimdi ne de
muhtemel bilinirliği var. Hiçbir şey senin bu şehirden ayrılan yolcu olmana engel olamaz…
Nasıl geldim bu hikayeye hiç bilmiyorum. Geceler, ateş böcekleri, ağustoslar… Öğleden
sonra yoksun. Mavi kelebeğin de gitmiş… Şimdi gittiğin şehrin bir adı var mı ?